تصمیم

زنده ام هنوز

گهگاه دلم مُردن هم می خواهد

اما چند لحظه ای نمی گذرد که می گویم خدا را شکر برای همین لحظه نفس کشیدن های سخت و پر دغدغه

..............................

روزهای خوشی نیست درگیر کار و زندگی ام که همیشه معلق است و به گمانم تا حداقل سه سال آینده باید این وضع تعلیق را تحمل کنم

خوب می شوم می دانم

.....................................

باز هم دیدم و سکوت کردم و این بار جیغی آرومتر از قبل کشیدم، این بار زودتر به سکوت رسیدم ،این بار راحت تر گذشتم

ولی هنوز خنک نشده ام و به امید روزی ام که این اتفاق هم بیفتد ، این اتفاق از آن دست آروزهای من است که همیشه در انتظارش هستم

................................................

می خواهم یک باره تصمیم بگیرم

یک بار برای همیشه

در هر موردی کاش می توانستم این همه سریع باشم

می خواهم تمرین کنم، تمرین ِ سریع تصمیم گرفتن های قطعی

این همه شک و تردید برای چی؟ این همه به قول خودمان استخاره برای چی؟ که چه بشود؟ نه خداییش آخرش که می دانیم چه خواهیم کرد! و هیچ گهی نخواهییم شد! پس از اول بهتر نیست خودمان را راحت کنیم و طاقچه مان را این همه بالاتر نگذاریم ، باید تصمیم گرفت مگر نمی بینی این زمان لعنتی در این جزیره لعنتی چه تند می گذرد و ما را هم تحویل نمی گیرد! فکر کردی اگر صد سال دیگر هم وقت داشته باشی بهتر از الان تصمیم میگیری ؟ نه مطمئن باش هیچ اتفاق ِ زیادتری نمی افتد، به اندازه کافی وقت تلف کرده ایم اصلن الان در خود وقت اضافه به سر میبریم رفیق ، بیا یه کم با خودمان رُک باشیم و این همه برای خودمان زمان نخریم آن هم به این همه بهای گران، بهایی به اندازه جلو رفتن سن مان! مگر قرار است چه غلطی بکنیم که تا به حال نکرده ایم

می خواهم تصمیم بگیرم! حداقل تمرین اش را که می توانم بکنم

اگر یکهو از تصمیماتم شنیدید شکه نشوید

باید همه چیز اتفاق بیفتد

...................................................

حتی اگرهم بد باشی ، باید انتخاب شوی