دوم شهریور

باز هم دوم شهریور، روز من نبود

از این به بعد انگاری باید عادت کنم که دوم شهریور را از تقویم ام فاکتور بگیرم

چطور است این بار که دوم شهریور آمد از جایم جُم نخورم و تمام ارتباطهای تلفنی و اس وام اسی و دیداری و شنیداری و قلبی را برای یک روز هم که شده قطع کنم ،نه، چطور است دوم شهریور را برای خود تعطیل رسمی اعلام کنم

با همه این ماجراها برای من دیگر عادی شده، شده ام گرگ باران دیده سال قبل دوم شهریور فک کردم دیگر زنده نمی مانم ،گفتم حنا مُردی، گفتم دیگر بلند نمی شوی، اما بلند شدم حتی سریعتر از آنچه فکر می کردم سریعتر از انچه فکر می کردی ،همه چی شد قد یه خاطره بد و بعد تمام

به مریم گلی می گفتم همین اواخر، که دختر! روزها چه تند می گذرند یادت هست حال مرا دوم شهریور پارسال حالا که سیصد و شصت و پنج روز و شب را گذرانده ام و پیش تو ام هنوز زنده و سرحال با هزاران مشکل و دغدغه جدید و قدیم ببین که هنوز ایستاده ام بدون خم شدن

جواب می هد بد تر از مرگ ِعزیز که نیست عزیزت را زیر خروارها خاک می کنی چهل روز بعد بلند میشوی بی بغض و بی گریه سال بعدش باز زنده ای اما بدون آن عزیز

حالا شده است قصه ما و گذر این روزهای کذایی یک سال گذشته است هر چند هستم اما امروز همان اوضاع قمر در عقرب دوم شهریور پارسال اتفاق افتاد، چند درگیری کاری، معلق بودن ِ چند موقعیت کاری و چاشنی ِ مشکلات احساسی ِ همیشگی این بار با رنگ و بویی دیگر

نمیدانم دوم شهریور سال آینده چه خواهم نوشت اما دلم می خواهد آنقدر راحت و بی دردسر بگذرد که فقط بنویسم

هیچ

یک هیچ بزرگ و دیگر هیچ