شش روز به میلاد با سعادت صاحب جزیره فرصت هست بشتابید

تمام شد

امتحانها رو میگم

خداییش امروز می شه گفت برای خودم زندگی کردم

اول با دوست جون رفتیم اُبری تا ابروها رو صفا بدیم

ساناز می گه اُبری رفتنه من شده یه اقدام نمادین برای اتمام امتحانها

فردا هم وقت گرفتم از آرایشگاهِ خودم برای کچل شدن

آخ جون دوباره مثل سابق میشم بیمو

...........................................

بعد هم با پولهای جلو جلو گرفته شده تولدی رفتیم یه عینک رابرت کاوالی از فلسطین خریدیم و حسابی ذوق مرگ شدیم

.......................................

تلویزیونِِ ِدوست داشتنی هم امروز رسید بالاخره از پیش دکترش برگشت

.........................................

راستی دیروز این ورقه رو از لای برگه هام پیدا کردم مال وقتیه که من و مریم رفتیم به یه دفاع دکتری

اخه می دونید که ما باید هر چند وقت از این جلسه ها بریم بالاخره این شتری یه که در خونه هر دانشجوی دکتری می خوابه حالا داشته باشید صحبتهای نوشتاری ما رو در حین جلسه

اِ مریم این دکتر الف چرا اینجوری نشسته انگار با زور آوردنش

بدبخت طلبکاره حتمن

شاید مثل ما داره از تشنگی و خواب میمیره

مریم دکتر ا.خ موهاشو رنگ می کنه

نه بابا

چرا ببین موهاش قهوه ایه و سبیلهاش مشکی

وای اون یارو رو ببین که بغل دکتر ا.خ نشسته

استاد داور مهمانه

آره عین عمله ها میمونه

خیلی جُکه چقدر هم میخنده

خوش به حالش سر خوشه

زن و بچه این یارو که داره دفاع می کنن کدومن

نیومدن

مگه می شه آدم شوهرش دکتر داره میشه بعد نیاد

آره گفته تو غلط کردی که اومدی دکتر شدی من رو چهار سال علاف خودت کردی

ای بابا این دختر پولداره هم اومده

همون که زانتیا داره

مگه زانتیا خریده

اره بابا میگن چه دم و دستگاهی بهم زده

اون چادریه کیه بغلش

این مرتیکه که موهاشو به صورت فشن پوش داده جلومه نمی تونم ببینم

اخه آدم توی جلسه دفاع موهاشو این طوری می کنه

کاش چادریه چادرش رو برداره

دختر چادری چادرت ررو بردار

نخند دکتر ر.ح پشتمونه

بی خیال

من میرم آب معدنی بخرم دارم از تشنگی میمیرم چیزی می خوای

نه

این ها همش روی دو طرف اون برگه بود باورتون می شه ما بدون این که کلمون رو از سخنران تکون داده باشیم این هم گپ زده باشیم

می گن دختر جماعت نمی تونه کم حرف بزنه راست گفتن به خدا

............................................................

در ادامه روز شمارمون باید به خدمتون بگم که شش روز به میلاد با سعادتمان مانده

برمیگرم

...........................................................

پ.ن

مهستی رفت

چرا اینجوریه چرا همه اونایی که جزیره به وجودشون محتاجه زود می رن و اونایی که جزیره برای تنفس بیشتر به فقدان نفسشون نیازمنده نه تنها نفس می کشن بلکه تنفسشون برای همه مسمومه

بهرحال

خدا بیامرزتش