پاییز داره می آد
چند روزیه که روزا سعی می کنم خیلی زودتر از همیشه از خواب بیدار شم این چند روز زود بلند شدن باعث شده که یهو یه حالی بشم یه جورایی بوی پاییز داره این هوای دم صبح آخر شهریور من نمی دونم تا حالا صبح شهریور نزدیک 5 صبح از خواب بیدار شدی یا نه اگه شدی حتماٌ می دونی که چی میگم این هوا حالم رو بد می کنه انگار تمومه غصه ها رو من هوار میشن انگار مهم ترین چیز زندگی ام رو از من گرفتن اونم بچگی و بس
همیشه همین طور بودم یه جورایی معلقم وقتی که شهریور داره تموم می شه می ترسم درست عین یه بچه مدرسه ای که دیگه تعطیلاتش تموم شده و دیگه چاره ای نداره جز اینکه بره مدرسه می دونی یه حالته مسخره است اینکه ناراحتی ازاینکه دیگه مدرسه نمیری بعد دچار احساس گناه می شی فکر می کنی چه بد کاش هنوز می شد رفت مدرسه
از روزایی که دیگه مدرسه نمیرم الان8 سال میگذره از سال 77 که دانشگاه قبول شدم و صبح اول مهر برام یه بوی دیگه داشت اون 4 سال حداقل خوب بود چون یه جورایی مثل مدرسه بود ولی بازم همین حال رو داشتم
دوران ارشد اما حالم دیگه خیلی بد می شد چون دیگه شباهتی با مدرسه نداشت هر چند دور و بری هامون از هر چی بچه مدرسه ای هم انگار مدرسه ای تر بودن مثلاً یادمه که روز اول کلاسای ارشد من با خودم گفتم خب الان می ریم و هیچ خبری نیست و زود بر می گردیم خونه حتی یادمه برای صبح برنامه ریزی کرده بودم که جایی برم و از این حرفا ولی بعدش که رسیدم دیدم نه بابا از من هم ترسو تر پیدا می شه حالا جالب بود که از این میون بعضی آقایون هم پا شده بودن اومده بودن حتی بعد 45 دقیقه نشستن و استاد نیومدن باز روشون کم نشد یادمه ما دخترا می گفتیم بابا قانون دانشگاه است که اگه 45 دقیقه استاد نیومد باید کلاس رو تخلیه کرد این آقایون نه تنها پا نشدن برن بلکه رفتن استاد رو هم با خودشون آوردن
بماند
با این حال حالا که 1 ساله از کلاس و درس ارشد هم خبری نیست بازم همون حال حتی شدیدترش سراغم می آد
از من میشنوی اگه صبح یه دم پنجره بری هوا رو بو کنی اونم از ته دل بعد می بینی که دلت کیف و کتاب نو می خواد با یه دلشوره قشنگ که دست از سرت بر نمی داره انگار یه چیزی از زندگیت رو گم کردی انگار یه قسمت مهم زندگیت رو یه جایی از عمرت جا گذاشتی و رفتی انگار هر مهر که میاد این حلقه مفقوده تو رو صدا می کنه و تو دوست نداری صداشو بشنوی و سعی می کنی با هزار تا طرفند هواست رو به مشکلاتت که قد خودت بزرگ شدن بسپری اما بازم نمی شه
حیف دلم می خواست می شد همیشه کودکی کرد اونم با تمام اجزاش از جمله هول و هراس روز اول مدرسه
من معمولن روز اول مهر رو خونه نمی مونم چون از این احساس گناه متنفرم می رم یه جایی که احساس بهتری بهم دست بده معمولن هم این جا دانشگاه است می رم و تا ظهر سعی می کنم به روزای خوش از دست رفته فکر کنم تا ته دلم یه غنج خوشگل بزنه بعدش کم کم به مشکلاته جدیدم فکر می کنم کارو زندگی و آینده
اگه خدا بخواد توی زندگی من اتفاقهای جدیدی در شرف وقوعه حالا ببینیم چی می شه با این حال میدونم که سال ترسناکی رو در پیش دارم
وای که دلم یه جزیره می خواد که همش تابستون باشه همش بوی گیلاس و زرد الو بده من از نیمه دوم سال بدم نمی آد اما پر دلهره می شم نمی دونم چرا شاید چون همیشه ترسناک ترین وپر اضطراب ترین اتفاقهای زندگیم توی نیمه دوم سال افتادن با این حال عاشق پاییزام و تند تند توی پیاده رو های بزرگ ولیعصر دوییدن و برگهای زرد رو زیر پا گذاشتن رو دوست دارم
الان هم جزیره ای من که خودش پاییزیه مثل همیشه می گه گناه دارن لهشون نکن اینا همزادهای من هستن لحظه ای که می افتن و می میرن
با همه این حرفا مهر با همه خوشگلی هاش پر ترس و دلهره است ولی می دونم که روزی می رسه که این حال رو نداشته باشم دلم روشنه واون روزهم دور نیست
بهر حال از این جزیره پر ترس سلام خودم و هم جزیره ایم رو که گرفته اینجا خوابیده و قراره منو ببره سینما و همش هم غر میزنه که چرا این قد با سرو صدا تایپ می کنی به مهر میرسونم
فعلن مهر جون بیا که روزای پر ترس من دارن شروع میشن